Çok uzun zamandır Röhh'e vakit ayıramıyoruz. Biliyoruz, bu bir bahane. Zaman ayıramamak diye bir şey yok. Asıl sorun, bir defa yazmaktan vazgeçince bunu alışkanlık haline getiriyorsunuz.
Can çok yoğun çalışıyor, benim de ondan kalır yanım yok. Kendi sorumluluğundan kaçmak için de bana durmadan "Yaa, Canııım, Röhh yazsana" diyip duruyor.
Aslında yazmak istiyorum ama materyaller eskidi falan. Anlık paylaşamayınca bir tadı kalmıyor.
Neyse, bugün ofiste sabah konuşmaları yapılırken doğumgünü çocuğu Berfu geldi ve Atilla'nın Viiyk çam ağacı getirdiğini söyledi. Belki bloga koymak istersin diye de ufacık bir baskı yaptı bana :)
Can çok yoğun çalışıyor, benim de ondan kalır yanım yok. Kendi sorumluluğundan kaçmak için de bana durmadan "Yaa, Canııım, Röhh yazsana" diyip duruyor.
Aslında yazmak istiyorum ama materyaller eskidi falan. Anlık paylaşamayınca bir tadı kalmıyor.
Neyse, bugün ofiste sabah konuşmaları yapılırken doğumgünü çocuğu Berfu geldi ve Atilla'nın Viiyk çam ağacı getirdiğini söyledi. Belki bloga koymak istersin diye de ufacık bir baskı yaptı bana :)
Yeni yıl geldiğinden mütevellit dev gibi bir çam ağacımız var, onu gözden kaçırmışız. Bu Rööh! Çam ağacını size göstermek için fotoğrafta gördüğünüz gibi Berfu'yu ve minik çamcığı manken olarak kullandık.
Bugünün özel bir anlamı daha var. Bu geri dönüş Berfu'nun sayesinde olduğu için ve bugün onun doğumgünü olduğu için bu yazıyı ona armağan ediyoruz. Dileriz ki hep ağaçların arasında, deniz kenarında, 5 köpekli ve bahçeli bir evde hayatının sonuna kadar yaşar. Gökten üç elma düşer, biri Berfu'nun, biri eşinin diğeri de bu blogun sahiplerinin başına! :)
